^︵^ عشق مجازی ^︵^

گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم / با همین قافله ام راه فنا می پویم
دست همت ز سراب دو جهان می شویم /  شور یعقوب کنان یوسف خود می جویم

که کمان شد ز غمش قامت چون شمشادم
گفت هر چند عطش کنده بن و بنیادم /  زیر شمشیرم و در دام بلا افتادم

هدف تیرم و چون فاخته پر بگشادم  /  فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم:
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

من به میدان بلا روز ازل بودم طاق  / کشته یارم و با هستی او بسته وثاق
من دل رفته کجایم و کجا دشت عراق! / طایر گلشن قدسم، چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم

لوحه سینه من گر شکند سُم ستور  / ور سرم سیر کند شهر به شهر از ره دور
باک نبود که مرا نیست به جز شوق حضور/  سایه طوبی و غلمان و قصور و قد حور
به هوای سر کوی تو برفت از یادم

تا در این بزم بتابید مه طلعت یار / من خورم خون دل و یار کند تیر نثار
پرده بدریده و سرگرم به دیدار نگار / نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
چه کنم؟ حرف دگر یاد نداد استادم

تشنه وصل وی ام آتش دل کارم ساخت / شربت مرگ همی خواهم و جانم بگداخت
از چه از کوی توام دست قضا دور انداخت / کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم؟

ثقه جلیل ریان بن شعیب گفت : در روز اول محرم بر امام ابى الحسن رضا علیه السلام وارد شدم ، به من فرمودند: اى پسر شبیب ! آیا روزه دارى ؟

گفتم : نه .
گفت : این روز، روزى است که زکریاى پیامبر در آن پروردگار خود را خواند و گفت رب هب لى من لدنک ذریه طیبه انک سمیع الدعاء یعنى اى آفریدگار من ! مرا از نزد خویش ذریتى پاک ببخش ، همانا که تو شنونده دعایی .
پس خداى متعال دعاى او را مستجاب نمود، وبه ملائکه  فرمود تا زکریا را در حالتى که وى در محراب ایستاده بود و نماز مى گزارد، ندا کردند که : خداوند تو را به یحیى مژده مى دهد!
پس هر کس این روز را روزه بدارد و خداى تعالى را بخواند، خداى تعالى او را اجابت کند، چنان که زکریا را.
آنگاه گفت : اى پسر شبیب ! محرم آن ماه است که مردم جاهلیت در گذشته حرمت آن ماه را نگاه مى داشتند، اما این امت نه حرمت ماه را شناختند و نه حرمت پیغمبر خود را. و در این ماه ذریه او را کشتند، و زنان او را اسیر کردند، و اثاث او را به تاراج بردند، خداوند هرگز آنان را نیامرزد!
اى پسر شبیب ! اگر براى چیزى گریه خواهى کرد، براى حسین بن على بن ابى طالب علیه السلام گریه کن ، براى آن که او را مانند گوسفند ذبح کردند، و هیجده مرد از خاندان او با او کشته شدند که روى زمین مانند آنها نبود.
اى پسر شبیب ! اگر خوشحال مى کند تو را که در درجات بلند بهشت با ما باشى ، براى اندوه ما اندوهناک باش و از فرح ما شادمان .
و بر تو باد دوستى ما که اگر مردى سنگى را دوست بدارد، خدا او را روز قیامت با آن سنگ محشور گرداند.

منبع:فضایل و سیره چهارده معصوم در اثار علامه حسن زاده آملی

می دانم که دنیایم وآخرتم را باید با عشق او بسازم البته این نهایت خود خوخواهیست که من اور را تنها برای آبادی دنیا وآخرت خود بخواهم اویی که سرخی عشقش را با سرخی خونش در گستره تاریخ ماندگار کرده است من مراتب عشقم را باید بلندتر کنم باید یادبگیرم که لحظه لحظه ام باید با یاد ونام او عجین شده باشد من باید نفس زدنم هم بگوید حسین...

آنگاه که دنیا می خواهد قلبم را تسخیر کند اربابم آن لحظه کمک کن که نام تو برصفحه ذهنم نقش ببندد.کمک کن اشکم خشک نشود آخرتنها دلخوشی من گریه بر توست.ای دنیای من آخرت من گره خواهم زد رویاهایم را با حرم با صفای تو.این است رویای هر آن من.بطلب دستم بگیر که بی تو تنهای تنهایم.

خدایا کمک کن تا چشمانم به آب افتاد بی اختیاربه یاد لبهای خشک وترک خورده اش باشم.به یاد طفل شش ماهه اش به یاد سقای با وفای طفلانش که اب را شرمنده مرامش کردخدایا کمک کن توانم بده شب وصبح همچون امام زمانم بتوانم اشکی بر او بریزم باشد که این اشک روشنایی راهم باشد.خدایا مرا شایسته این عشق بزرگ بنما.خدایا سزاوار بدان این نوکری را واین بندگیم را با نام او ثابت و استوار بگردان...

زیارت عاشورای ارباب بی کفن را وقتی می خوانیم روحمان پرواز می کند تا کربلا تا زیباترین جای عالم آنجا که عشق واقعی را آنجا می توان جستجو کرد.انجا که چرخش مدار عالم به دورآنست .طنین زیبای زیارت عاشورا خداییمان میکند. سلام بر ارباب و لعن بر قاتلینش را می گوییم وآیینه قلبمان را جلا می دهیم.اعلام دوستی می کنیم با دوستانش وابراز عداوت ونفرت می کنیم به دشمنانش.با طنین زیارت عاشورا لبیک می گوییم به حسین (ع) وخدای حسین (ع).

 امام باقر(ع) فرمود:«اگر مردم می‌دانستند در زیارت مزار امام حسین(ع) چه فضیلتی است، از شوق آن می‌مردند».

امام صادق(ع) فرمود: «هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند، باید از زائران امام حسین(ع) باشد». امام صادق(ع)به صفوان می‌فرمایند: زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن، به درستی که من چند چیز برای خواننده آن تضمین می‌کنم: ۱- زیارتش قبول شود. ۲- سعی و کوشش او مشکور باشد. ۳- حاجات او هر چه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد